~Phoenix~

You crushed me
And cracked me
Held me up
And smashed on floor....

You listened to the sound
Cracking my bones
Made a symphony
And danced to the song....

You set fire and
Pushed me to middle
Watched me burn
In red flames and fumes....

Watch while you can
Nothing stays still
Wounds will heal
Not burning scars....

Burn me alive
I will rise above
Fire don't lasts
But the phoenix will rise....

Post Comment

Veronika finally found it.. did you??

i just finished reading another amazing book of Paulo Coelho's. It's "Veronika decides to die". That books makes you think thousand times about the life that you are living now. Veronika is a young girl who has a good job, a place to stay and she is pretty.. but something tells her that her life has no meaning so she decides it's her time to die. she decided to commit suicide but that was not the plan that god had for her. she failed her attempt to kill her self and she was taken in to a mental hospital. That's where she found the meaning of life and that's where she finally learnt what is to be living..

Living is not merely breathing or following the same routine. we think that there is only one person living inside us but that's not true. There are thousand of Red Riding Hoods living inside me. One is shy. One is furious. One love to take challenges. One wants to dance. but the problem is we are afraid to do what we want because we are afraid that other people will find us mad.

There is a mad person living inside all of us. That mad man wants to try new things. He doesn't care about boundaries. But people has make their own pattern or a same routine and they just don't want to step out side of that in order to feel the real world. The reality can be different from one person to another. One's reality is not another's reality. One's reality can be a fantasy to another. but yet a fantasy can be a reality.

Maybe I sound like someone in a mental hospital. That's the magic of living. Remember one day you will have no more tomorrows. One day you will not wake up and you have no idea when that could be.
Veronika wanted to kill her self. But then she suddenly realize that she has not lived for the past 20 years but merely existing. Then doctor said to her that she only have one week left because her heart has been damaged so badly. She sets her mind to die and then she starts to live for the one last time. The difference is this time only she is not been merely breathing and existing but living. She do things without bothering what other people would think. She do things she has never tried before. She starts to live and then she realize she has wasted her life for nothing.

One day you will feel the same. That's why it is important to live as you are living for the one last time. One day you will not be here to do things that you wanted to do in your whole life. live the life to the fullest. Veronika finally found the peace and the meaning of life. Did you???

Post Comment

~God has another plan~

I opened my eyes
slowly, slowly...
I wished you'd be here
near me, holding my hand

Everything was so dark
and calm and quiet
Something is wrong
said my mind...

There was a light
yellow and bright
I'm no longer lying
I floated gently..

 I floated through an arch
to a meadow very bright
"Am I out this much soon?"
a question in my mind..

Looked everywhere for u
to see your bright smile
you weren't here, but
a beautiful world..

Something is not right
mumbling in my head
"where are you and my son?"
more stress in my mind

Nobody seems anywhere
"could someone hear me?"
It's beautiful world
but don't want to stay here

I looked back at
the arch which I entered
It was no longer there
only me and silent everywhere..

Slowly floated myself
around the meadow
felt this is the end
No going back there

Finally saw you and him
cuddled together in pain
"don't worry I'm fine"
I screamed but no-one seems hear

They took me my body, not me
"I'm still here" whispered to your ear
"Seems god has another plan,
Tell him I love, and will forever.."

Post Comment

සමනල් සිහිනය..

සිහින් කහ පාට ආලෝක කදම්භයක් ජනේලේ පුංචි සිදුරු අතරින් බේරිලා ඇවිත් මගේ පොත් මේසේ උඩට වැටිලා.. ඒ සඳ එළිය දිගේ ආපු ලස්සන සමනළයෙක් මේසේ උඩ නිදාගෙන හිටියා.. සමනල්ලු නිදාගන්නේ සඳ එළිය යටද?? ම්ම්ම්.. ලස්සන පාට පාට අත්තටු.. හරිම සනීප ඇති නේ.. සිනිඳු අත්තටු අල්ලලා බලන්න හිතුනත් සමනලයාට රිදෙයි කියලා හිතුන නිසා ඇල්ලුවේ නැ.. නිදහස් ජීවිතයක්.. යදම් නැති.. නිදහසේ පාවෙන සරළ ජීවිතයක්..
ආයේ හෙට උදේ ඉර එළිය වැටුනා ම ඌ යන්න යාවි..මම හිතුවා.. ඉර ඉළිය මැද්දෙන් ආකාසේ උඩට උඩට.. ඈතට..ඈතට පාවෙලා යන්න යාවි..මේ වගේ ජීවිතයක් මටත් ඇත්නම්.. ඒත් මට කොහෙද එච්චර වාසනාවක්.. මම ආයේ මගේ ඇඳට ගියා නිදාගන්න.. අඩුම ගානේ සඳ එළිය බිඳුවක් වත් මගේ ඇඳටත් වැටෙනවා නම්..එහෙම වෙන්නේ නැ.. සඳ එළියේ නිදහසේ නිදියන්න පුළුවන් නිදහස් ඇත්තන්ට විතරයි.. ප්‍රශන් වලින් ඕද්දල් වෙච්ච හිත තියෙන අපි වගේ ඈයෝ කවියෝ වෙලා ඒ සඳ එළිය දිහා බලාගෙන ඉන්නවා.. මම තවත් ගොඩාක් වෙලා ඒ සිහින් රීදී කදම්භය දිහා බලාගෙන හිටියා..


සිනිඳු සනීප
පාට පාට අත්තටු
විදහාගෙන දවසක
පියඹන්න ආකාසේ
වර්ණ මවනා
දේදුන්නට උඩින්
පාවෙලා යන්න
ඈතට ම ආතට
යදම් බිඳ දා
නිදහසේ ඉගිලෙන්න
සඳ නිදන සයනේ
අද්දර ම සැතපෙන්න
හිරු මවන දසුනේ
කොනකට වෙලා ඉන්න
නිදහසේ පාවෙන්න
ආසයි මටත් දවසක...

Post Comment

~හිත~

අද වත් කලින් නිදාගන්නවා කියලා ඇඳට ගියාට ආයෙත් විනාඩි දහයකට පස්සේ නැගිටලා ලයිට් එක දාලා පෑනයි පොතකුයි අරගෙන මේසේ ගාවින් වාඩි වුණා. ඇයි මට මෙහෙම වෙලා තියෙන්නේ? මුළු දවසම ෆේස්බුක්, බ්ලොග්, චිත්‍රපටි, පොත් අතරේ සැරිසරලා ඇස් විතරක්ම නෙවෙයි හිතත් හෙම්බත් වෙලා ඇඳට ගියාම නින්ද ලඟට එන්නේ නැ.. නින්ද එන්නේ නැ නෙවෙයි.. නිදා ගන්න ඕනේ නැ.. රෑ එළි වෙනකම් ඇහැරලා ඉන්න ඕනේ...


උදේ පාන්දර නෙවෙයි දවල් 12ට නැගිට්ටත් මුලින් ම මතක් වෙන්නේ එකම දෙයක්.. එකම පුද්ගලයෙක්..රෑ කීයට නිදා ගන්න ගියත් නින්ද යන්නේ එකම දෙයක් ගැන හිතන සිතුවිල්ලත් එක්ක..සමහර දවසට නින්ද ගියත් ඒ එකම සිතුවිල්ල මාව දාලා යන්නේ නැ.. පියාගත් නෙත් යට හීනයක් වෙලා දැවටෙනවා...


හරිම පුදුමයි.. ජීවිතෙකින් කෙනෙක් අයින් වෙලා යන එක, එක තත්පරයකින් සිදුවෙන දෙයක්..ඒත් එහෙම අයින් වෙලා යන අය ගැන සිතුවිලි ඒ තරම් ලේසියෙන් අයින් වෙලා යන්නේ නැ..තත්පරෙන් තත්පරේ ඒ සිතුවිලි හිතට වද දෙනවා..දාහක් සිතුවිලි.. බිඳුණු සිතක් අස්සේ.. සැරින් සැරේ පාරනවා..ඇත්ත.. ඒ සිතිවිලි හරියට කැඩිච්ච වීදුරුවක් යලි යලිත් අතින් පිරිමදිනවා වගේ දෙයක්.. ඒ හැමසැරේකම හම තුවාල වෙලා ලේ ගලනවා.. තුවාලේ ආයේ ආයේ පෑරෙනවා.. 


මං එක බ්ලොග් එකක දැක්කා දුක හිතුනාම ඕනේම දෙයක් කරන්න.. ඒත් හැබැයි සින්දු නම් අහන්න එපා කියලා.. ඒක හරියටම හරි.. ඒත් ඉතින් පුදුමේ කියන්නේ මම කැමතිම සින්දු ඔක්කෝගෙන්ම මම වෙන් වෙලා හිටියත් ඒ සිතුවිලි නවත්තන්න බෑ..



නිදහසේ කල්පනා කරන හැම මොහොතකම එකම දෙයක්.. මනසින් අනාගතය දකිනවා..ඔබ හා මා සිටින අනාගතය..අතීතයේ සිටියා සේම..ආයෙත්.. ඒ එක හීනයක්.. ඇයි තව හීනයක් තියෙනවා.. වසර ගානකට පස්සේ හමුවීමක්.. හදිසියේ හමුවීමක්.. මම මොකක්ද කරන්නේ...මොනාද කියන්නේ.. කවදා කොහොම හමුවෙයිද.. දන්නේ නෑ මම.. ඒත් හීන දකිනවා.. 


යළිත් ඔබ මා සොයා එන හීනය.. ඇස් පිය නොපියා වුවත් මා දකින හීන.. ගැලවීමක් නෑ මට.. රුදුරු රකුසන් විලස මා රිද්දන මතකයන්..වධකයන් සේ මා කොනිත්ති ගහන අනාගත සිහින..
හෙට දවස කොහොම වෙයිද..ඔබ පමණකම මා දකින මගේ හෙට දවස.. ඔබ නැති බව දැන දැන මමගේ හෙට දවස තුළ ඔබම දකින..කොහොම වෙයිද මගේ හෙට දවස..


වෙන සිතුවිල්ලක් හිතට නො එන තරමටම හිත අරක් කරගත් ඔබ.. සත්තකින්ම පතනවා ඔබව සදාකාලයටම අමතක වෙන්න.. ආයේ කවදාවත්ම ඔබව සිහිනොවෙන්න..ඒත් තාම මට බැරි වුණා ඔබ අයින් කරන්න මතකයේ පෙට්ටගමින්..



හිස් අහස පුරාවට දකින ඔබ රුව මකාදමන්නට බැරි වුණා මට තාම..හමුවෙන හැම නෙතකම ඔබව නොසොයා ඉන්න බෑ මට තාම..ඇහෙන හැම හඬකම ඔබවම සොයනවා මම තාම..ඇයි..??? මම දන්නේ නෑ ඇයි..


මට එකම එක ප්‍රාර්ථනාවක් තියෙනවා.ඒ මට ඔබව අමතකම වේවා..!! සදාකාලයටම අමතකම වේවා..!!


එපා මට බිඳකුත්
සොඳුරු අතීතය වත්
බියකරු වර්තමානය වත්
එපා මට බිඳකුත්
මගේ මතකයන්..
මකාදමන්න මතකයන්
සදාකාලයටම මනසින්
සදාකාලයටම...

පසුසටහන: හිතට ගලාගෙන ආපු සිතුවිලි ඒ විදිහටම සටහන් කළා..හුදෙක්ම හිතේ නිදහස පිණිසය.. සාහිත්‍යයක් නැත..කලාවක් නැත..අනුකම්පාව අනවශ්‍යය.

Post Comment

එන්නට නම් එපා ඔබ....

පියවුණු දිනක මාගේ
හඬා වැළපෙන නෙත්
එන්නට නම් එපා ඔබ
දකින්නට නිසල මා
දරන්නට බැරි වෙයි මට
නැඟුනොතින් එකම එක
උණු කඳුළක් ඔබ නෙතට...

පියවුණු දිනක මාගේ
හඬා වැළපෙන නෙත්
එන්නට නම් එපා ඔබ
දකින්නට නිසල මා
දැවෙයි මා හෙලුවොත්
ඔබ එකම එක සුසුමක්
මා වෙනුවෙන් නොගැහෙන හදින්...

පියවුණු දිනක මාගේ
හඬා වැළපෙන නෙත්
එන්නට නම් එපා ඔබ
දකින්නට නිසල මා
මියෙයි මා නැවතත්
දුටුවොතින් නුඹ ශෝක වනු
දෙස බලා නිසල මා..

Post Comment

නොදන්නාකම....

ඔබ මට ආදරෙයි
දැනුනු නිසා මට
පෙරලා ආදරය 
දුනිමි ඔබට මම
නමුත් ඔබ නැතිලු
ආදරේ මට
කිව්වාට ඔබ එහෙම
දුන්නු ආදරයක්
යලිත් අරගන්න
දන්නෙ නැ මම තවම...

Post Comment

යන්න ගිය ඔබ..

යන්න ඕනෙමයි..
ඉන්න බෑ මට
ඔබ කිව් නිසා..
යන්න දුන්නා
ඔබට මම...
ඔබ ගියා
ඔබේ ආදරේ සොයා..
නමුත් ඒ
මගේ ජීවිතෙන්ම විතරයි..
ඔබ යන්න ගියේ..
හැමදාම හදවතේ
ඉන්නවා ඔබ..
ආදරණීයම
මතකය ලෙසින්....

Post Comment

ඔබ..

රිදුම් දෙන දිගැස් වල
ලැගුම් ගත් කඳුළ ඔබ
වේදනා පිරුණු හද
දවාලන සුසුම ඔබ


නමුදු ඒ කඳුළ තුළ
පීරි ඇත ඔබෙ සුවඳ
කෙසේ මම් සලන්නද
ඔබ රැඳුණු ඒ කඳුළ


දවන මුත් සුසුම්පොද
නිවාදමමිද කෙලෙස
ඔබෙ මතක රැඳුණු තැන
නිධන් ගත් ඒ සුසුම

Post Comment

මතකද හැන්දෑවේ..

"මතකද හැන්දෑවේ
අපි දෙන්නා
මන්දාරම් අඳුරේ
දවසක් දා මල් වැස්සේ තෙමුණා..."

මේ ගීතය ගුවන්විදුලියෙන් විකාශනය ඇසුණු විට මටත් නොදැනීම මගේ හිත අතීතයේ දවසකට පියමැන්නා.

එදා නම් මන්දාරම් අඳුරයි රෑ අඳුරයි දෙකම එකට එකතු වෙලා අපි වටේ හිටියා. මතකද ඒ හැන්දෑව?
කොළඹ රෑට තමා අවදිවෙන්නේ. ඒ වගේ රෑක සිරි පොද වැස්සේ අපි දෙන්නා ඇවිදගෙන ආවා. කුඩයක් වත් අතේ නැතුව.. ඒත් ඒ පොද වැස්ස අපිට බාධාවක් වුණේ නෑ..

අපි පෙම්වතුන් නෙමෙයි කියලා දැනන් හිටියේ අපි දෙන්නාම විතරයි. එක ළඟින් එකට අඩි තිය තිය හෙමින් කොඳුර කොඳුර එනකොට මිනිස්සු අපි දිහා බලන් ඉන්නවා කියලා අපිට මතක් වුණේ නැ නේද?

වැස්ස ගැන අපි කතා කළා මතකද? වැස්සට තෙමෙන්න මම හරිම ආසයි කියල මම කිව්වාම ඔය මගේ දිහා ඇස් හීන් කරලා බලලා කිව්ව "මං ඔයා වැස්සට තෙමෙනවට ආස නැ" කියලා.
මට පුංචි හිනාවකුත් ගියා ඒක ඇහුවාම. "ඔයා මාව ලෙඩ වෙයි කියලා බයද?" මම ඇස් ලොකු කරලා ඇහුව්වෙ ඔව් කියලා අහගන්න තියෙන ආසාවට.

 "ඔයා වැස්සට තෙමුණාම ලස්සන වැඩියි. එතකොට හැමෝම බලනවා ඔයා දිහා." හීන් කරපු ඇස් දෙකෙන් හිනාවෙන ගමන් ඔයා කිව්වා.
 "ඉතින් හැමෝම බැලුවාම මොකද වෙන්නෙ?" මම එහෙම ඇහුව්වෙ ඔයාගෙ ලස්සන ඇස් හිනා වෙන හැටි බලන්න.
ඒත් ඉතින් ඔයාගේ හැටි මට වෙනස් කරන්න බැ කියන්නඩ වගේ "එක අතකට මට මොකෝ නේද? බලනවා නම් බලපුවාවේ.." අහක බලාගෙන ඔයා කිව්වා.
ඔයා හැමදාමත් එහෙමයි. ලස්සන කතාවක් කියලා ඒක සබන් බුබුළක් පුපුරවනවා වගේ එකපාරටම නැති කරලා දානවා.මගේ මූණ වෙනස් වුණා කියලා ඔයා දකින්න ඇති, "තරහද?" හොරෙන් බලලා ඔයා ඇහුව්වා." මොකට තරහා වෙනවද" මමත් තරහ ඇති නැති ගාණට කිව්වා.
"හ්ම්ම්ම්.... අන්න බස් එකක්. දුවලා ගිහින් නගිමුද?" බස් නැවතුමේ නවත්තලා තිබුණ බස් එකක් දිහාට අත් දික් කරන ගමන් කිව්වා.
"අනේ අපි තව හෝල්ට් එකක් ඇවිදිලාම බස් එකට නගිමු?" මගේ හිත කෑගැව්වා. ඒත් ඉතින් හිත කෑගැහුව්වට ඇහෙන්නේ නැනේ.
"හා යමු" මමත් පය ඉක්මන් කරන ගමන් කිව්වා.
අපි දෙන්නා දුවලා ගිහින් බසයට ගොඩ වුණා.අපේ වෙලාව හොඳකමද නැත්නම් මල්සරාගේ වෙලාව හොඳකමද දන්නේ නැ අපි දෙන්නාට එක ළඟ ඉඳගන්න සීට් එකක් හම්බුවුණා.

මතකද? මම යාන්තමට ජනේලේ ඇරලා සීන් සිරි පොද මූණේ වද්ද ගන්නකොට ඔයා හොරෙන් බලාගෙන හිටියා? හ්ම්ම්ම්... ඔයා හොරෙන් බලන් හිටියට මම ඒක දැක්කා. මගේ ඇස් පියාගෙන වගේ හිටියට ඒ ඇස් හැරිලා තිබුණේ ඔයා දිහාවටමයි. හැමදාමත් ඒ ඇස් හොරෙන් ඔයා දිහාවටම හැරිලා බලන් ඉදිවි.. ඔයා දන්නෙත් නැතුව..

අපි දෙන්නා ගොඩාක් දේවල් කතා කළා. සරසවිය ගැන.. අපි දෙන්නාගේ ඉස්කෝල ගැන.. ඔයාගේ පරණ ප්‍රේම සම්බන්ධයක් ගැන.. මගේ පළවෙනි ප්‍රේම සම්බන්ධය ගැන.

ඒත් ඒ ඔක්කෝම අතරේ මට කියාගන්න බැරි තව දෙයක් හිත ඇතුළේ අඬ අඬා හිටියා. අපි දෙන්නා අපේ පරණ දේවල් කතා කරන කොට අපේ ඇස් ගැටුණු හැම වෙලාවකම මේ මොහොත ගැන කතා කළා. මේ මොහොතේ අපි දෙන්නව වට කරන් හිටිය ඒ අමුතු හැඟීම ගැන.. ඒ ළෙන්ගතුකම ගැන.. ඇස් කතා කළා.. ඇස් නොනවත්වා දොඬමළු වුණා. මටත් ඕනේ වුණා ඒ මොහොත ගැන දොඬමළු වෙන්න.. ඇස් දෙක පියාගෙන ඒ මොහොත විඳින්න..ඔයාගේ ඇස් වලත් ඒ ආසාව එදා මං දැක්කා. ඒත් සමහරවිට ඒ මොහොතේ විතරක් තිබුණ දෙයක් වෙන්නැති.

ඇස් දෙකෙන් කතා කරපු ඒ හැඟීම් ඔයාගේ කනට කොඳුරන්න මට ආසව තිබුණා. ඒත් ආයේ දවසක් එයි නේද කියලා හිතලා මම ඒදා නිහඬ වුණා. අනේ..ඒ වගේ දවසක් අයේ එන්නේ නෑ කියලා මම දැනන් හිටියා නම්.. එහෙනම් ඔයාට කියන්න තිබිච්ච ගොඩක් දේවල් මම ඒ මොහෝතේ කියනවා. ඒත් ජීවිතේ අපි හිතන දේවල්ම වෙන්නෙ නෑ.

වෙනදට බස් එක ඔයා බහින තැනට එන්න පැය ගාණක් යනවා. ඒත් එදා බස් එක ඉගිල්ලුනාද කොහෙදෝ.. ඔයා බහින තැනටම ඇවිත්..
"තනියම යන්න පුළුවන්ද?" එතරම් සෙනග හිටියෙ නැති හිස් බස් එක වටේ බලලා ඔයා ඇහුව්වා.
"මට තනියම යන්න පුළුවන්" මම කිව්වා.
ඒත් ඔයාට ඇහුණේ නැති වචන ටිකකුත් මම කිව්වා "ඔයාත් එනවා නම් මම කැමතියි".
ඔයාට ඒක ඇහුණේ නැ. ඔයා ඇස් දෙකෙන් හිනා වෙලා "ගෙදර ගිහින් මට මැසෙජ් එකක් එවන්න. අමතක කරන්න එපා" කියලා බැහලා ගියා.
මට ඔයා දිහා අයෙත් වතාවක් බලන්න ඕනේකම තිබුණා. ඒත් මගේ ඇස් වලට දන්නේම නැතුව ආපු කඳුළු ඔයා දැක්කොත් කියලා බය හිතුණ නිසා ඔයා බහින දිහා බලන්නෙ නැතුව ජනේලෙන් එළිය බලගෙන හිටියා. ඔයා බහින්න ෆුට් බෝඩ් එකට ගිහින් අයේ හැරිලා බලනවා යාන්තමින් වගේ ඇස් කොනින් මම දැක්කා. අනේ මට කෑගහලා අඬන්න ඕනේ වුණා. ඒත් මම කඳුළු හිර කරගෙන ජනේලෙ දිගේ බේරෙන වැහි පොද දිහා බලන් හිටියා..

එදායින් පස්සේ අපි අතරේ ගොඩාක් දේවල් වුණා.. ඒ කිසිම දෙයක් මේ තරම් ආදරණීය විදිහට හිතට දැණුනේ නෑ. ආයේ ඒ වගේ දවසක් එන්නේ නෑ කියලාත් මම දන්නවා. ඔයා මගේන් ගොඩාක් දුරටම ගිහිල්ලා.. හැමදාම ඔයා කළා වගේ මගේ සිහින සබන් බෝල වගේ පුපුරවලා හැරියා. ඒත් ඔයා එහෙම කලේ හිතලා නෙවෙයි කියලාත් මම දන්නවා. ඔයාට එන්න පුළුවන් නම් ඔයා නැවිත් ඉන්නේ නැ කියලත් මම දන්නවා. ඒත් ඔයා අයේ එන්න බැරි තරම් දුරකට ගිහින්.. එහෙම ගියේ ඇයි කියලවත් ගියේ කොහොමද කියලවත් මම අහන්නේ නැ.. ඔයාත් ඒවට දෙන්න උත්තර දන්නෙ නෑ කියලා මම දන්නවා..

ඒත් අයේ එකම එක සැරයක් ඒ දවසට යන්න තියෙනවා නම් ඒ වෙනුවෙන් ඕනේම දෙයක් කැප කරන්න මම ලෑස්තියි. ඒ වගේ සිරි පොද යටින් මන්දාරම් අඳුරේ මම ඊට පස්සෙ ඕනේ තරම් ඇවිදලා ඇති. ඉස්සරහටත් ඒ වගේ දවස් ඕනේ තරම් මට මුණගැහෙයි. ඒත් ඒ එක දවසක්වත් එදා හැන්දෑව වගේ වෙන්න නැ.. ඔයා ආයෙත් වැස්ස යටින් කොඳුර කොඳුර යන්න එන්නේ නැ..

ඇස් දෙකට නොදැනීම ආපු උණු කඳුළක් ඇස් දෙක ඇතුළේ ඉඩ නැති වෙලා කම්මුල් දිගේ පහළට බැස්සා.. අතීතයේ මාවතක සක්මන් කර කර හිටපු මම මගේ හිතත් එකතු කරගෙන ඉදගෙන හිටපු තැනින් නැගිට්ටේ ආයේ සින්දු විකාශයන නොවෙන්නම ගුවන්විදුලිය පෙට්ටියකට දාල වහන්න හිතාගෙන..

Post Comment

Wearing the Mask....

Wearing the mask of honesty

I'm walking every where with a smile

everyone peeping in to my eyes

loosing their selves in my eyes

ocean of love and honesty

nobody knows my eyes are burning

with the fire of evil...

Wearing the mask of honesty

I'm staying in everyone's hearts

I'm ruling their hearts and

they are worshiping my love

without knowing they are victims

Wearing the mask of honesty

I'm talking to everyone's minds

they are listening to my words

and falling on to my hands blindly...

they never know they are victims

no-one can stop me

like a gale of mystries

I will shatter their world...

like flood of dissappointment

I will make force entry in to their lives

I'm hiding my self

behind the mask of honesty

I'm wandering on earth,

flying in sky.., reflecting on water

entering to their dreams and

hopes of life,.. everyday...

I'll make my kingdom 

in every heart,...everyday..

nobody is going to catch me

everyone will fall for me...

nobody is watching me,...But

I'm watching them everyday...

Wearing the mask of honesty

hiding my self

no mercy ....no mercy...

no survivors...don't hope to be...

all are victims..poor victims..

Everyone are playing for survive...

lord of the game... I'm watching..

no survivors...no mercy at all...

wearing the mask of honesty

I'm wandering every where..

beware of me.. But..

no escape... .....

Post Comment

Half light

I'm sitting in the half light

thinking of you....

thinking of you

who promised me to come

but who never comes

I still can feel you

inside of me

sorrowful memories make me feel

I'm not alone in my life

I'm trying to image your face

which I have never seen

I'm trying to hear your voice

which I have never heard

I'm trying to think you are in by my side

which is never going to be

I still can feel you

inside of me

that makes me feel

you will come again

but my heart know

you have gone, will never return

I'm sitting in the half light

thinking of you

I hoped you will fill

the empty spaces in my life

I thought you will make come true

shattered dreams in my life

my dreams were buried with you

my hopes were flown away with you

when  you were inside me

I got the courage which never had

but now I lost all my courage

I have no courage to face to the world...

the god sent you to me

to complete my broken life

The god took you back

maybe I'm not deserve completeness.....

I still can feel you

inside of my body

I have been a prisoner

inside the memories of nine months

I don't have day and night

only the half light in my life

you have depart secretly......

No I'm not losing my hope

you can't go like this

you can't go without saying

good bye to your mom

I'm still having a hope

you will come at least in a dream

I'm still dreaming to see your smile

I still believe you are inside me

and someday you will come

the feeling you are inside me
giving me the light to live
I'm sitting in the half light
thinking you will come....

Post Comment