Friday, November 25, 2011

සිතේ සැඟවුනු කවි 3


සිත හඬන තරමට
කැලඹේ නම් මහ සයුර
සුසුම් ලන තරමට
දෙදරයි නම් මහ පොළොව
දැනේවි නුඹට
ආදරය කොතරම්ද වග
නමුදු කැලඹෙන්නේ
මගේ හද පමණක්ම
දෙදරන්නේ මගෙ හද
පමණකම වෙනකොට
කෙසේ දැනෙන්නද නුඹට
හිතේ සැඟවිච්ච
මගේ ආදරය..

Post Comment

සිතේ සැඟවුනු කවි 2


සිහින ගොන්නක් හදෙහි රන්ඳා
පැතුම් පොඳි බැඳි ජීවිතේ
මග කියාදුන් ඔබ කිමද
මා අතරමංකර මේ ලෙසේ..

අසරණ උනා මේ හිත
නුඹ නොදැන හිටියට
හිතුවත් නුඹ එලෙසට
මා නූඹ අතරමං කලා නොව..

නුඹ සමඟ ඇවිද ගිය
මාවත් හි අද මා පමණයි
නුඹ නොදන්නවා ඇති
බිල්ලන් අපමණයි..

මාවත් අතර ඉදහිට
අවිද යන නුඹ පසුපස
අවේ මම අසරණව
නුඹ හිතුවේ බිල්ලෙක් කියද?

නුඹ ඒවිදැයි මම
හැරි බැලුවෙමි දහස් වර
නුමුදු නොදැක්කෙමි මම
වෙන යමක් බියකරු සෙවණැලි හැර..

මම දැක්කා නුඹේ දෑස
සොයන බැවු මා නිතරම
ඒත් කොහොම එන්නේ නූබේ දෙනෙත් අද්දරට
ඔය දෑසට මං කඳුළු දුන් නිසාම...

නෙතේ වූ කඳුළැල්
කීවේ නුඹ නැති පාළුවයි
ආවේ නම් එක් වරක්
වියලේ කඳුළු සත්තයි..

හිතුනත් එන්න නුඹ වෙතම
බැදුන බැමි වැඩි උනා මග අහුරන
ආයෙම නුඹට දුකක් වී දිනෙක
යන්න වෙන නිසයි නොආවේ මං නුඹ ලගට.

බැඳි බැමි බිඳ දමා
එන්නට හැකිනම් ඔබට
පිළිගනිමි ආදරෙන් යළිත්
බිඳුණු මගේ දිවියට..

දන්නවා නුඹ මග බලාන බව
එනතුරු මං නුබේ ලෝකෙට
මාපිය සෙනෙහෙ අපි අතර වූ වුටක
කොහොම මම එන්නේ නුඹව සොයාගෙන..

දෙමාපිය සෙනේ ලඟ
අසරණයි අපි දෙදෙන
නමුත් බැහැ දුක් දෙන්න
දනිමි වැඩු මාපියන්ට

මේ කවි පන්තිය වර්ණ ලියන දිනේශ් අයියාත් මමත් බුකියේ දි ලියපු කවි පන්තියක්. එහි තිබෙන සුන්දර බව නිසාම මම බ්ලොගයේ එය පළ කරන්නට සිතුවෙමි. මෙහි italic font එකෙන් ඇති කවි දිනේශ් අයියාගේ වන අතර අනිත් කවි මාගේ නිර්මාණයන්ය. 

Post Comment

Thursday, November 24, 2011

සිතේ සැඟවුනු කවි 1



සඳට එළිය
දෙන්නේ හිරුලු
කිසිදා නොදකින
සඳට එළිය දෙන්න
හිරුට හැකිනම්
හැමදා දකින
මට එළිය දෙන්න
ඇයි නුඹට බැරි?

Post Comment

Sunday, November 20, 2011

I will be right here waiting for you..



Oceans apart day after day 
And I slowly go insane 
I hear your voice on the line 
But it doesn't stop the pain 

If I see you next to never 
How can we say forever 

Wherever you go 
Whatever you do 
I will be right here waiting for you 
Whatever it takes 
Or how my heart breaks 
I will be right here waiting for you 

I took for granted, all the times 
That I though would last somehow 
I hear the laughter, I taste the tears 
But I can't get near you now 

Oh, can't you see it baby 
You've got me goin' CrAzY 

Wherever you go 
Whatever you do 
I will be right here waiting for you 
Whatever it takes 
Or how my heart breaks 
I will be right here waiting for you 

I wonder how we can survive 
This romance 
But in the end if I'm with you 
I'll take the chance 

Oh, can't you see it baby 
You've got me goin' cRaZy 

Wherever you go 
Whatever you do 
I will be right here waiting for you 
Whatever it takes 
Or how my heart breaks 
I will be right here waiting for you 



One of my favourite songs. Just wanted to share the lyrics

Post Comment

Saturday, November 12, 2011

මළවුන්ගේ සාක්කිය - 2

"

මගේ සැකය යලිත් මතු වූවේ දේශණ අවසන් ව නවාතැන වෙත එමින් සිටියදී මා දුටු දසුනෙනි. පාර අයිනේ නවතා තිබු කහපාට ටැක්සියක් තුල සාරා සිටියා ය. ඇය ඉතාමත් කෝපයට පත්ව සිටි බව තරමක් දුර සිටියද මට පෙනුනි. ඇය පසෙක උස මහත සුද්දෙක් අසුන් ගෙන සිටියාය. ඔහුට වයස තිහක් පමණ වන්නට ඇතැයි මට සිතුනි. ඔවුන් බහින් බස් වන බව හඬ නෑසුනද එහා මෙහා විසිවන අත් වලින් තේරුම් ගැනීම අපහසු නොවීය. ඇයට කරදරය වෙතැයි සිතූ මම ඒ දෙසට යාමට හැදු වහාම දොර විවෘත කල සාරා සුදු මිනිහා සිහි එළවා ගන්නට පෙර වෙනත් ටැක්සියක නැගුණා ය. එම ටැක්සිය ඇයවත් රැගෙන පවනට බඳු වේගයෙන් නික්මුනි. ඔහු ඒ පසු පස එළවනු ඇතැයි මා සිතුවද ටැක්සියට මුදල් ගෙවූ ඔහු උමං මාර්ගය තුලට අතුරුදහන් විය.
මා නවාතැනට යන විට සාර එහි සිටියා ය. ඇගෙන් මේ ගැන කෙලින්ම විමසිය යුතු බව මම තීරණය කළෙමි.


"I will tell you everything.. but give me two more days.. I have to solve this..just two more days babe.. "


මා විමසූ විට ඇය දුන් පිළිතුරෙන් මම මගේ සිත සනසා ගතිමි. දින දෙකකට පසු හදිසියේ රාත්‍රියේ ඈ මා ඇමතුවා ය. ...... කලබලයෙන් මා ඇමතූ අය දුරකථනය විසන්ධි කළාය. අවසානයේ ඇගේ නවාතැනට යාමට මට අවස්ථාවක් පෑදීම ගැන හිතට සතුටක් දැනුණද ඇගේ හඬේ වූ කලබලය ඒ සතුට යටපත් කරවීය.
ට්‍රින්ග්..ට්‍රින්ග්..


"sh.. don't make noises.. come in.."


සැණින් විවර වූ දොරින් රහසින් මෙන් ඇය මිමිණීය. මතුවූ සැකයත් අතැතිව සාලයට පිවිසුණු මම දුටු දසුනින් ගල් ගැසුනි. එදා ටැක්සියෙ දුටු ඔහු අද සාරාගේ සාලයේය. නමුත් එක වෙනසකි. එදා ඔහු සිටියේය පණ පිටින්ය. අද ඔහුගේ ප්‍රාණය නිරුද්ධ සිරුරු මා ඉදිරිපිටය. මාගේ ඇස් වල වූ බියත් තැතිගැන්මත් ඇය දැකින්නට ඇත. මාගේ අතින් අල්ලාගෙන ගොස් පුටුවක් හිඳවූ ඇය


"I will explain you everything.."


නමින් ඒඩන් වූ ඔහු සාරාගේ කලින් පෙම්වතාය. එක ගමේ සිටියදී ඇරඹී මෙම ඇසුර ඇය ගැබ් ගැනීම දක්වා දුර ගොස් ඇත. නමුත් ඇය ඒඩන් හා විවාහ වීම ගැන ඇගේ දෙමව්පියන් එකඟ නොවී ඇත්තේ ඔහුට දාව ඒ වනවිටත් කාන්තාවන් දෙදෙනෙකුටම දරුවන් වූ බැවිනි. ඔහුගේ සෙල්ලක්කාර ගති දත් දෙමව්පියන් අකැමැති වුවත් සාරා ඔහුව අමතක කරන්නට කැමති වී නැත. එහෙත් සියල්ල කණපිට හැරී ඇත්තේ සාරාගේ දෙමව්පියන් හදිසි අනතුරකින් මිය යාමත් සමඟය. නිවසේ ඇති වූ ගින්නකින් ඔවුන් මිය ගියද එයට ඒඩන්ගේ සම්බන්ධයක් ඇතැයි සාරා සැක කල බැවින් ඔහුගෙන් සැඟ වී ඇය ලන්ඩන් බලා රහසේ පැමිණ ඇත.ලන්ඩන්හිදී උපන් දරුවා ඇය ළමා නිවාසයකට භාර දී ඇත. නැන්දනියක සමඟ වාසය කරන බැව් කීවද එය බොරුවක් බව ඈ කීය. ඈ මා සමඟ නොකී දහක් දේ අතරේ එහි වෙනසක් මට නොපෙනුනි. සියල්ල වෙනස් ව ඇත්තේ ඒඩන් ඈ සොයා සිව් වසකට පසුව ලන්ඩන් පැමිණීමත් සමඟය. ඒඩන්ගේ කරදරයෙන් ගැලවීමට ඇය ගෙන ඇති පියවර දැන් මා ඉදිරිපිට තිබේ. පෙර දවසක ඈ සැණින් මරණයට පත් වෙන විෂ වර්ග ගැන වූ පොතක් කියවමින් සිටිනු දුටු මා කාව මරන්නදැයි විහිලුවට මෙන් ඇසු බව මට සිහි විය. එහෙත් ඇය සැබැවින් ම ඇය මෙවන් දේකට සූදානම් වෙනවායි මම සිහිනෙකුදු නොසිතුවේය. 


"we need to hide his body... let's go to your country and then we can live happily.."


මිනීමැරුමක් සිදු වී ඇත. මට ද එය සැඟවීමට හවුල් වීමට සිදු වී තිබේ. ඇය මේ මිනිසා මැරුවේ මා නිසාය. මා නොසිටියා නම් ඇය ඔහු සමඟ යන්නට ඉඩ තිබුනි. මා ඇයට උදව් කළ යුතුව ඇත. මා හා ඈ එක්ව ඔහුගේ සීතල සිරුර ඔසවා ගෙන ඇගේ නවාතැනේ පිටුපස දොරින් වත්තට පිවිසුනෙමු. මුලදි වත්තේ වළ දැමීමට තීරණය කලද පසුව වටපිටාවට හඬ ඇසේයැයි සිතු හෙයින් වත්තට පිටිපසින් කුණු වතුර ගලා යාමට තිබු ඇළ මාර්ගය වසා තිබු එක් සිමෙන්ති පියනක් ඉවත් කල මා ඇය සමඟ එක්ව ඔහුගෙ ප්‍රාණය නිරුද්ධ සිරුර එයට දැමීය. එතැන දණ ගසා ගත් සාරා කෙටි යාඤ්ඤාවක් කළාය. මමත් දන්නා අයුරින් දෙවියන්ට යැද්දෙමි. ඒ සාරාමෙන් ඔහුගෙ ආත්මය උදෙසා නොව මේ ඇළ මාර්ගය තව සතියක් වත් යනතුරු සුද්ද කිරිමට සිදු නොවේවා යන්නයි.
ඔහු හඳුනාගත හැකි සියලුම ලියකියවිලි ප්‍රතිචක්‍රීකරණ මැසිම තුළට එබීමට සාරා අමතක නොකළාය. එයින් පසු ගෙවුණු සතිය මා සිටියේ නිසි සිහියෙන් නොවේ. සියලු ඉගනීම් කටයුතු නවතා දැමු මම අප හට ලංකාව බලා යාමට සියලු කටයුතු සූදානම් කළෙමි. සතියක් ඇතුළත ටිකට් පවා වෙන් කරගැනිමට මම සමත් විය. නමුත් සිදු වූයේ අනිකෙකි. 


මළවුන් සාක්කි නොදෙයි කීවාට මියගිය ඒඩන් අපගේ අපරාධය ගැන සාක්කි දී හමාරය. සිදුවූයේ කුමක් දැන් දැනටත් මට පැහැදිලි නැත. හදිසියේ අප නිවසට පැමිණි පොලීසිය ඒඩන්ගේ මරණයට අපි සැකකරන බව පවසා සාරාවත් මාවත් අත් අඩංගුවට ගත් බව පමණක් මම දනිමි. පොලිසිය පැවසූ ලෙසට කවුදෝ දුරකථන ඇමතුමක් මඟින් තමාව මාරා දැමීමට උත්සහ කරන බවක් පවසා ඇත. එය ලැබී ඇත්තේ සාරාගේ නිවසෙන් වන අතර ඒ ඒඩන්ගේ මරණයෙන් දිනකට පසුවය. ඒ හරහා කළ සෝදිසි කිරිම් වලදි අපි ඇළට දැමු මිනිය ඔවුන් විසින් සොයාගෙන ඇත. සිදු වුයේ කුමක්ද යන්න මට තවමත් නොතේරේ. නමුත් තම මරණයේ පළිය ගන්නට ඒඩන් මරණින් නැගිට ආ බව මම විශ්වාස කරමි.
_________________________________________________
ප.ලි. කතාවේ අඩු පාඩු ගොන්නක් තිබෙන්නට පුළුවනි. මේ මාගේ පළවෙනි උත්සහය බැවින්. කියවා අඩුලුහුඬුකම් කියා යන්නේ නම් ඉතාමත් සතුටුය.

Post Comment

Thursday, November 10, 2011

මළවුන්ගේ සාක්කිය - 1


සියල්ල තව මොහොතකින් අවසන් වේවි. දීප්තිමත් අනාගතයක් අතින් අරන් එංගලන්තයට මීට වසර හතරකට උඩදී පය ගැසු මම අද අපරාධයක හවුල්කාරයකු ව සිරගෙට නියම වී හමාරය. මා පෙම් කළ ගැහැනිය එල්ලුම් ගහට නියම වී සිටි. සිදුවූ සියල්ල ලියා තැබීමෙන් මා හිතට යම් සැනසිල්ලක් ලැබෙනු ඇතැයි මම සිතීමි.


මම එංගලන්තයට ගිය මුල් දින වල දැනුනු හුදකලා බව නිසාම නිතර මගේ නවාතැනට නුදුරින් තිබුන අවන්හල වෙත යන්නට පුරුදුව සිටිමි. අවන්හලක් කීවාට ලංකාවේ මෙන් රැඳී සිටින්නටද මුදල් ගෙවිය යුතු තැනක් නොවුනු එය නිදහසේ හිඳගෙන තමන්ගේ වැඩක් කරගැනිමට ඉඩ සලසා තිබුනි. සෙනඟ වැඩිපුර නොගැවසීමත් නිසා එය මාගේ සිත් ගත්තේය. සැම දිනකම හවස දේශණ ඉවර වී නවාතැනට ආ පසු පොතක් හෝ පත්තරයක් රැගෙන එතැනට ගොස් හවස තේ බී රාත්‍රි අහරද ගෙන ආපසු ඒමට මම පුරුදු වීමි.


සතියක් පමණ මෙසේ ගෙවුනු අතර මෙහි යාවජීව සාමාජිකයෙක් ව සිටින්නේ මා පමණක්ම නොවෙන බව මගේ ඇස ගැටුනි.


උරහිස් මට්ටමින් මදක් දික් වූ කළු කෙස් කළඹත් රන්වන් පැහැයට හුරු ශරීර පැහැයත් ඇය ආසියානු එකියක් බව කීවාය. දුරු රටක තනි වූ මට මගේ රට නොවුනත් රට සමීපයේ එකියක හෝ දැකීම නෙතට සැනසිල්ලක් විය. සැමදා ම ලැප්ටොප් පරිඝණකයත් පොත් කිහිපයකුත් මේසය මත තබා ගෙන බොහෝ විට ඇය මටත් පෙර එතැනට අසුන් ගෙන සිටියා ය. මා ඈ දෙස අවධානයෙන් බලා සිටින වග ඇය දකින්නට ඇත. වරක් දෙවරක් මා හා සිනා වූවේ හඳුනාගැනිමට තමා තුළ අකමැත්තක් නැතැයි කියන්නට මෙනි.


"Hello.. I'm Rehan.. you are from South Asia?"


"Hi.. Sarah.. Sarah Baker.. No but my mom is an Indian.. I'm British.."


පුදුමයක් නැත. ඇය සමීප බව දැනුනේ ඇගේ ඉන්දියානු මවගේ රුව ඇයට උරුමව තිබුනු නිසාවෙනි.


අවන්හලේ හමුවූ අප ටිකෙන් ටික සමීප වීය. මුලදි අධ්‍යාපනික කතාබහට පමණක් සීමා වුණු අපේ සංවාද පසුව පුද්ගලික ගැටලු හුවමාරු කරගැනිම දක්වා දුර ගියේය. ඇයගේ කතාබහින් මා තේරුම් ගත් දේ නම් ඇයත් ලන්ඩන් නුවරට ආගන්තුකයෙක් බවය. ඇය තම පවුල ගැන කතා කිරීමට කැමැත්තක් නොදැක්වීය. වරින් වර අසා දැනගත් කරුණු එකට ගොනු කල විට ඇය කුඩා කල ජීවත්ව ඇත්තේ අයර්ලන්තයේ කුඩා ගමකය. දෙමව්පියන්ගේ අකල් මරණයෙන් පසුව ඇය තම නැන්දනියක හා වාසය කරන්නට ලන්ඩන් නුවරට පැමිණ ඇත. ඒ මා ඇය හඳුනාගැනීමට අවුරුද්දකට පෙරය. මාස තුනකට පසුව ඇගේ නැන්දනියද රෝගාතුර වීමෙන් මිය ගොස් ඇති බැවින් දැන් ඇය තනිව ලන්ඩන් නුවර වාසය කරයි. දෙමව්පියන් මිය යාමට හේතුවත් වෙනත් කිසිම නෑදැයෙකු නැති වීමට හේතුවත් ඇය කිසිදා මා සමඟ කියා නැත.මා ද ඒ පිළිබඳව විමසා නැත. ඇය ගැන මා වටහා ගත් දෙය නම් ඈ සැබැවින් ම රහස් සඟවා ගත් මහා සයුරක් වැනිය. කිසිම විටෙක් තම හැඟීම් මුහුණෙන් නොපෙන් වීමට වග බලා ගත් ඈ මා සමඟ කී දේවල් හැර අන් යමක් දැන ගැනීමටද මට ඉඩ නොතැබුවාය.


මෙසේ ළං වූ අප පෙම්වතුන් වීමට වැඩි දිනක් ගත නොවීය. බොහෝ විට අප මගේ නවාතැනේදී පෙම් රස බැලීමට පුරුදු වීමු. සමහර විට ඇය දින දෙක තුන මගේ නවාතැනේ නතර වී සිටියාය. සමහර දිනෙක් මා පැමිණෙන විට නවාතැන අස්පස් කොට කෑම පිළියෙල කර තිබිම මගේ සිතට සතුට ගෙන එන්නක් විය.
ඇගේ නවාතැනට යාමට දිනක් මා කැමැත්ත පළකලද ඇය ඊට එතරම් උනන්දුවක් නොදැක් වීය. ඇගේ නවාතැන තිබෙන තැන පවා දැන ගැනීමට මා අපොහොසත් විය. කෙසේ වුවත් ඇගේ ආදරය හමුවේ එවන් දේ අසා හිත නරක් කිරීමට මට උවමනාවක් නොවීය. ඇය මා හා හාද වන විට කන්‍යාවක නොවූවාය. නමුත් මේ බටහිර රටවල මෙවන් දේ සාමාන්‍ය දේවල් වූ නිසා මා එය නොසලකා හැරීමි. 


දිනක් හදිසියේ ඇ නවාතැන වෙත ආවාය. ඒ වන විට අපේ ඇසුරට වසර හතරක් සපිරී තිබුනි. ඇගේ දකුණු ඇසට ඉහළින් තැලුම් තුවාලයක් විය. එහි වූ රත් පැහැය එය එතරම් පරණ විය නොහැකි බව කියා පෑවේය. හදිසියේ දොරක් වැදුනු බව කීවද එය බොරුවක් බව මට දැනුනි. එහෙත් නොකියන දෙයක් හාර ඇවිස්සීම මගේ පුරුද්ද නොවෙනු හෙයින් මම නිහඬ වීමි.එයින් පසු සාරා දිගටම මගෙ නවාතැනේ නැවති සිටියාය. එළියට ගියද ඒ බොහෝම කලාතුරකිනි. 


මාසයක් පමණ විශේෂ දෙයක් සිදු නොවී ගලා ගියේය. දිනක් සාරා නාන කාමරයේ ස්නානය කරමින් සිටියා ය. ඇඳේ වාඩි වී පොතක් කියවමින් සිටි මට දෙදරනවා මෙන් දැනුනි. අනික් පස තිබු සාරාගේ කොට්ටය එසවූ විට ඇගේ ජංගම දුරකථනය දුටිමි. Eden is calling.. තිරය මත දිස් විය. මා නොදත් මිතුරන් ඇයට සිටි බැවින් මා එය සැළකිල්ලකට නොගෙන පසෙක තබා නැවත් පොත කියවන්නට ගතිමි. ඇය නාන කාමරයෙන් එළියට ආ පසු ඒඩන්ගේ ඇමතුම ගැන මා කීවෙමි. ඒඩන්ගේ ඇමතුම ගැන මට සැකයක් මතු නොවූ නමුත් එය ඇසූ විට සාරා කලබල වූ බව මම දුටිමි. කොතරම් සැඟවීමට උත්සහ කලද ඒ තැතිගැන්නම ඇගේ නෙත් තුල විය. ඉක්මනින් සූදානම් වූ ඇය යනවා නොකියාම කලබලයෙන් පිටව ගියාය. අද සිද්ධියත් එදා සිද්ධියත් සම්බන්ධ වෙන්නට බැරිදැයි මම මගේ ඇසීමි.
________________________________________________
ප.ලි. මේ මාගේ පළවෙනි කෙටි කතාවයි. මෙය තරමක් දිගු නිසා කොටස් දෙකකට දාන්නට තීරණය කළෙමි. ඔබේ අදහස් උදහස් චෝදනා යෝජනා ඉතා සතුටින් භාර ගනිමි. :)

Post Comment

Tuesday, November 8, 2011

මුනිවත හොඳයි දෙබසින් දුක වැඩි හන්දා..



මම එදාත් සුපුරුදු විදිහට ලෙක්චර්ස් ඉවරවෙලා බම්බලපිටිය පැත්තට ඇවිදගෙන ගියා. ඉන්දියානු කෑම කඩේ පහු කරගෙන යනකොට එබේටම ඒ පැත්ත බැලුනේ ඔයා ඉඳියි කියලා හිතාගෙන නෙවෙයි. ඒත් ඉස්සර අපි දෙන්නා කාටවත් නොපෙනී පැය ගාණක් කතා කරන්න ඕනේ වුනාම එන තැන නිසා පුරුද්දට වගේ බැලුණා. ඒත් හිතපු නැති විදිහට ඔයා මගේ ඉස්සරහා හිටගෙන. ඔයාත් මාව දැක්කා කියලා මම දැක්කා. හිනා වෙන්නද නැත්නම් අහක බලාගෙන යන්නද කියලා මට තේරුනේ නැ. මම එතන එහෙම්ම ම ගල් වුණා වගේ බලන් හිටියා. ඒත් ඔයාට එහා පැත්තෙන් තවත් කෙනෙක් ඉන්නවා කියල දැක්කාම මම නතර නොවුණා නම් කියලා හිතුනා.


ලා කහ පාට ඉරි වැටුණු අත් දිග කමිසේ වැලමිට ගාවට නමලා.. කලිසමට උඩින් දාලා.. මතකද ඔය කමිසේ ගන්න ගිය වෙලේ හරියන එකක් වත් හොයාගන්න බැරි වුනාම අපි වෙන කඩේකට යන්න හදද්දිම තමා මගේ අත වැදිලා රැක් එකක තිබුනු කමිස ඔක්කෝම ටික පෙරළුනේ.. ඒ කමිස එකින් එක අහුලන කොට තමා ඔය කමිසේ ඔයා අතට අරන් මේක හොඳයි නේ කියලා මගේ ඇහුව්වේ.. අපෝ.. එදා නම් මම කමිසේ හොඳ ද නරකද කියන්න නෙවේයි ඒක කමිසයක්ද නැද්ද කියලා වත් කියන්න බැරි තරමට බය වෙලා හිටියේ.. වට්ටපු කමිස ඔක්කෝම අපිට ගන්න වෙයි කියලා.. කොහොම වුනත් එදා ඔයා කමිසෙත් අරන් එළියට අවේ සඳු හැමදේම වෙන්නේ හොඳට නේ කියාගෙන.. හැමදේම වෙන්නේ හොඳට නම් අද ඔයා මාත් එක්ක නැතුව වෙන කෙනෙක් එක්ක ඉන්නේත් හොඳටද විදූශ?


ඔයා මාව දැක්ක නොදැක්ක ගාණට කාර් එකට නැග්ගා. ආහ්.. ඔයා දැන් කාර් එකකුත් අරන්නේ.. නැත්නම් ඕකත් දෑවැද්දට හම්බු වෙච්ච එකක්ද? අනේ කමක් නැ.. ඔයා සතුටින් වෙන්නැති නේ.. 
____________________________________________________
බීප්..බීප්... බීප්..බීප්..
one message received. 
Vidhusha



මේ මොකද මේ වෙන්න යන්නේ? විදූශගෙන් මැසෙජ් එකක්.. මට පුදුමත් හිතුනා ඒක දැක්කාම. අද මූණටම හම්බු වෙලත් මාව දැක්කේ නැ වගේ කාර් එකට නැගලා ගිය මනුස්සයාගෙන් මැසෙජ් එකක්? කියන්න දෙයක් තිබුනා නම් කටින් කියන්න තිබුනානේ... 


"සඳු.. ඔයාට කොහොමද? ඔයා මාත් එක්ක තරහින්ද? අද මම ඔයාව දැක්කා. ඒත් ඒ වෙලේ කතා කරන්න ගියා නම් නතාශාටත් ඔයාව introduce කරන්න වෙනවා. එහෙම වුනා නම් එයට ඕනෙනේ වෙනවා ඔයාවත් අපි එක්ක කාර් එකේ දාගෙන යන්න. ඒ එයාගෙ හැටි. මගේ යාලුවෝ එයාගෙත් යාලුවෝ  කියල තමා එයා කියන්නේ. එහෙම වුනානම් ඔයාටත් අමාරුයි නේ.. ඒකයි මම කතා නොකර ගියේ.. මාත් එක්ක තරහ වෙන්න එපා සඳු.. මම අසරණයි. take care. බුදු සරණයි.."




ඔයාගේ යාළුවෝ? මට එහෙම අහලා මැසේජ් එකක් යවන්න හිතුනත් බැඳපු ඔයාගේ ජීවිතේට දැන් මම පරණ යාළුවෙක් විතරයි කියන එක මට පිළිගන්න වෙනවා. කමක් නැ විදූශ මම තරහා නැ. ඔයා මාත් එක්ක කතා නොකර ගියපු එකටවත්, මාව දාලා ගිය එකටවත්, මට දීපු පොරොන්දු කවදාවත් ඉටු නොකරපු එකටවත් මම තරහා නැ. ඒත් ඔයා අසරණ වෙලා නැ විදූශ.. ඔයා නෙමෙයි මමයි අසරණ. ඔයාව අමතක කරන්න බැරුව දුක් විඳින මමයි අසරණ.


මම ගමකින් ආපු කෙල්ලෙක්. මගේ අම්මලා තාත්තලා ගමේ මිනිස්සු. ඒත් ඔයා ඒවා දැන ගත්තේ අද ඊයේ නෙමෙයි විදූශ. මම කැම්පස් ආපු මුල් දවස් වල සීනියස්ලට බයෙන් හිටපු මාව තනියම අරන් ඔයා මාත් එක්ක ගොඩාක් කතා කලා. බය වෙන්න එපා නංගියෝ.. ඕනේ උදව්වක් කරලා දෙන්නම්.. මොකද ඔයා බය වෙලා වගේ ඉන්නේ? ඔන්න ඔහොම ලං වෙච්ච ඔයා අන්තිමට මගේ පෙම්වතා වුනා. පළවෙනි වසරේදි  තුන්වෙනි වසරේ අයියා කෙනෙක් එක්ක ගොඩ ගිය එක ගැන මට පුංචි ආඩම්බරයක් නොදැනුනාම නොවෙයි.


ඒත් මොනා කරන්නද.. ඔයාගේ අම්මලට ඕනේ වුනේ හොඳ සල්ලි තියෙන ලේලියක්.. ඒ ගොල්ලෝ වැදගත් කියලා කිව්වේ දුක් මහන්සියෙන් හේන් කොටලා සල්ලි හොයාගෙන මාව කැම්පස් එවපු ගමේ ඉන්න මගේ අම්මලා තාත්තලා නෙවෙයි. කාර් වලින් යන එන.. ඒ සී කාමර වල ඉන්න ටයි දාපු අය. විදූශ මම ඔයාලගේ අම්මලා ගැන දැන ගත්තේ මේ ලඟදී.. ඒත් ඔයා එයාලව දැන ගෙන හිටියා නේද? මට ආදරෙයි කියලා කියන්න කලින් ඔයාට මතක් වුනේම නැද්ද ඔයාලගේ අම්මලා මට කවදාවත්ම කැමති වෙන එකක් නැ කියලා? "නඟා මම ඔයාට ආදරෙයි. මගේ ජීවිතේ දැන් ඔයා විතරමයි.." කියලා කියද්දි අම්මලා ගැන මතක් වුනේම නැද්ද? ඔයා නෙමෙයි විදූශ දැන් අසරණ මම. 


"ආහ් සඳු ඇත්තද විදූශ බැන්ඳා කියන්නේ?" කැම්පස් එකේ ළමයි මගෙන් අහන කොට මම මොනවද කියන්න ඕනේ කියලවත් ඔයා මට කියලා දුන්නේ නැ එදා. 


"සඳු මට අපේ අම්මලට පිටින් යන්න බැ.. මට නතාශාව බඳින්න වෙනවා. මට සමාවෙන්න. මම ඔයාට හැමදාම ආදරෙයි සඳු..ඒත් අම්මලා ඉල්ලන එකම දේ නොදී ඉන්න මට බැ සඳු.." 


එතකොට මගේ අම්මලා මගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන දේවල්? ඒවා ගැන ඔයාට ගාණක් නැද්ද විදූශ? 


ඔයා දැන් රින්ග් කට් දුන්නට ඔයා එවපු මැසෙජ් එකට එවන්න රිප්ලයි එකක් මා ලඟ නැ. ඒත් ආයෙත් ඔයාව දැක්කොත් එදාටත් මම ගල් ගැහිලා නතර වෙලා බලගෙන ඉඳියි. කියන්න දේවල් කොච්චර තිබුණත් ඒ හැමදේකින් ම වෙන්නේ ආයේ ආයේත් තුවාල පෑරෙන එක.. ඒ නිසාම ඔයා කතා නොකර යන එක හොඳයි විදූශ.




කඩමණ්ඩියේ දොළ අයිනේ නුඹ පෙනී
නැවති බලනවා මොහොතක් කොහොම හරි
කතා නැතුව හිටියත් ගොළු වෙලා අපි
දාහක් දේ තිබේ කීමට බැරුව වැසී



ගහ කොළ වලට දාහක් ඇස් නැති හින්දා
සුළඟට සියුම් දාහක් කන් නැති හින්දා
කවදාවත්ම නුඹ මට නොලැබෙන හින්දා
මුනිවත හොඳයි දෙබසින් දුක වැඩි හින්දා


සයුර මොටද දිය දෝතක් බොන්න බැරි
ඔරුව මොටද වතුරේ පැද යන්න බැරි
දෑස මොටද සිතු සේ දැක ගන්න බැරි
කුසුම මොටද ලංවී රොන් ගන්න බැරි....

Post Comment

Wednesday, November 2, 2011

ජීවිතය සොයා යන්න ඔබ...



හමුනොවෙන සේ ගිවිස
වෙන්වුනත් අප දෙදෙන
ආයෙමත් හමුවෙලා
ජීවිතේ මං පෙතේ


රිදවූ හැටි මා එදා
ඔබගේ අහිංසක හිත
සිහිවෙලා උණු කඳුළු
ගලනවා මා නෙතට


දහස්වර ඔබේ නෙතු
හඬා වැටෙනවා බලා
නික්මුණා මතකයි මට
ඔබව තනිකර දමා


ආයෙමත් ආදරය
ඉල්ලනවා ඔබ මගෙන්
නමුදු දෙන්නට තරම්
ආලයක් නැ සතුව


රැගෙන ගියා හැමදේම
අතරමඟ මා දමා
ඔහුත් සමඟින් මගේ
ආලයත් හැරගියා


දෙන්නට තරම් ආදරය
මා සතුව නැති නිසා
ගල් වෙච්ච හදවතත්
ඔහු නමින් වෙන්වෙලා


මගේ කඳුළු පිසලන්න
පැමිණියත් ඔබ මෙලෙස
රැදෙන්නට මා ළඟින්
නොඉල්ලමි මා ඔබෙන්


සිඳුණු තටු සලා යලි
පියඹන්න බැරි නිසා
පියාඹා යන්න ඔබ
මා වෙතින් නික්මිලා

Post Comment